Jan Kapuściński  
ur. w 1936 r. w Warszawie, chemik, absolwent Politechniki Łódzkiej.
Pochodził z rodziny zasłużonej dla kraju: matka (org. Żegota) i obie siostry w AK (jedna poległa w Powstaniu Warszawskim), ojciec leczył więźniów podczas blisko trzyletniego pobytu w Oświęcimiu; stryj, zamordowany na Pawiaku.
W wieku 16 lat za działalność w nielegalnej organizacji został skazany (w więzieniu dla młodocianych w Jaworznie w latach 52-54). W 68 stanął w obronie studenta relegowanego z uczelni. Niedługo potem znalazł się w organizacji "Ruch"; skazany na 2 lata, odbywał karę więzienia od 2 lipca 70 do października971.
Zwolniony w 68 z "wilczym biletem" do wszystkich polskich uczelni, mimo nieprzeciętnych zdolności. Po interwencji prez. Cartera pozwolono w 79 na wyjazd do USA, gdzie odnosił sukcesy naukowe (w instytutach Nowego Jorku).
W latach 76-78 współpracował z Wojciechem Ziembińskim, wspierając jego inicjatywy, brał udział w obradach ROPCiO.
W USA działał w Instytucie Józefa Piłsudskiego współorganizując szereg przedsięwzięć związanych z odkłamywaniem najnowszej historii, z pomocą dla kraju i "solidarnościowych" uchodźców politycznych. Dom jego i żony, Magdaleny gościł działaczy wysokiego szczebla z Polski i Europy. Oboje hojnie wspierali materialnie ośrodki pomocy represjonowanym w kraju i czynnych działaczy opozycyjnych.
W 93 objął w Polsce stanowisko profesora Uniwersytetu i Akademii Medycznej (Międzyuczelniany Instytut Biotechnologii) w Gdańsku. Wykładał, kształcił doktorantów i prowadził badania naukowe nad działaniem leków antyrakowych.
Zmarł w 2002.
Źródła: wywiad (esb), inf. wł.