Jerzy Dłużniewski  
(1945-1995), wykształcenie średnie zawodowe.
W latach 1959-82 zatrudniony w Zakładach Przemysłu Bawełnianego im. Juliana Marchlewskiego w Łodzi, które odegrały w historii łódzkiej "Solidarności" odegrały role wiodącą.
W 1968 odmówił udziału w akcji rozbicia wiecu studenckiego. W lutym 71 współorganizował strajk w swoich zakładach (tzw. strajk włókniarek): inicjator strajku w sierpniu 80 (przewodniczący Komitetu Strajowego).
Członek Komisji Zalożycielskiej, członek Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ "Solidarność", a nastepnie Prezydium Zarządu Regionu Ziemia Łódzka.
Inicjator - wraz z Tomaszem Filipczakiem - i opiekun Centrum Informacyjno-Kulturalnego "S" przy ZPB im. Marchlewskiego (promocja niezależnej kultury: książki, filmy, wystawy etc.).
W stanie wojennym ukrył się i wraz z Marią Mużeją zredagował 13 grudnia "Komunikat Strajkowy", a 15 grudnia, pod własnym nazwiskiem wydał odezwę do społeczeństea Łodzi wzywającą do organizowania samoobrony. Żałożył pismo "Solidarność Walcząca". Ścigany listem gończym, aresztowany 20 lutego 82 i sądzony wraz z Wojciechem Słodkowskim, Klemensem Zbrońskim i Ewą Błaszczyk: skazany na 3 lata (zwolniony na mocy amnestii 29 lipca 83).
Wznowił działalnośc konspiracyjną zakładjąc - wraz z markem Edelmanem i Ryszrdem Kostrzewą - Regionalną Komisje Wykonawczą NSZZ "S" Ziemia Łódzka, konkurencyjna wobec działań b.Zarządu ( Andrzej Słowik, Grzegorz Palka, Jerzy Kropiwnicki). W 1984 został członkiem Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej, nastepnie jawnej Krajowej Komisji Wykonawczej: w 1989 - Regionalnego Komitetu (Komisji ?) Organizacyjnego.
Uczestnik obrad Okrągłego Stołu. 1989-91 poseł na sejm (Porozumenie Centrum).
Źródła: wywiad (esb), "Opozycja w PRL" (Słownik wyd. "Karta" t. I)