Stanisław Szymański  
   ur. w 1951 r. w Łodzi, wykształcenie średnie techniczne, ślusarz.
   W styczniu 1971 r. był współorganizatorem strajku w zakładach „Pomerino” za co został wcielony do wojska mimo złego stanu zdrowia. W dniach 26-31 sierpnia 1980 r. uczestnik strajku w Miejskim Przedsiębiorstwie Komu­ni­ka­cyjnym, gdzie od września działał w NSZZ w MPK w zajezdni Chocianowice. Od jesieni 1980 r. działacz Konfederacji Polski Niepodległej. Po wprowadzeniu stanu wojennego wspólnie z Bożeną Rybarkiewicz i Kazi­mie­rzem Luberą drukował pismo „Przedwiośnie”. Następnie związał się z tzw. grupą Mirosława Michałowskiego. W latach 1983-1984 r. razem z Edwardem Gagasem i Marianem Gajewskim był wydawcą i drukarzem pism „Opoka” i „Związkowiec”. Od 1988 r. działacz Polskiej Partii Socjalistycznej. W latach 1988-1990 wraz z Bogdanem Luberą, Jackiem Koziełem i Edwardem Gagasem drukował i redagował pisma „Robotnik Łódzki” i „Łodzianin”.
   Internowany w Łowiczu i Kwidzyniu w okresie od 12 maja do 6 grudnia 1982 r., po czym następnie zwolniony z pracy w MPK. Wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany przez SB. W jego mieszkaniu czterokrotnie doko­nano rewizji. Aresztowany za druk „Opoki” przebywał w areszcie śledczym od 16 stycznia do 25 lipca 1984 r.
   Po 1990 r. kontynuował działalność w Polskiej Partii Socjalistycznej. Zmarł 4 czerwca 1998 r.
Źródła: ankieta (wd), inf. Anny Szymańskiej, Mieczysława Rutowicza i Tadeusza Stefanowskiego.