Longin Chlebowski
   Działacz związkowy NSZZ "Solidarność" w MPK
   Urodzony w 1951 r. w Łodzi. Wykształcenie zasadnicze zawodowe.
   W MPK zatrudniony od czerwca 1978 r. w Zakładzie Torów i Sieci zajezdni przy ul. J.Dąbrowskiego w Łodzi. Podczas strajku okupacyjnego w MPK w sierpniu 1980 roku został członkiem komitetu strajkowego odpowiedzialnym za bezpieczeństwo strajkujących. Podpisanie porozumienia sierpniowego w Stoczni Gdańskiej wspominał następująco:
" Dostaliśmy telefon w niedzielę o 16-ej /potwierdzający godzinę telewizyjnej transmisji/ i nawet złośliwie zadzwoniliśmy do komitetu partii, żeby włączyli telewizor. Wiedzieliśmy o wszystkim wcześniej od nich.
– Podczas transmisji wystawiliśmy telewizor w oknie. Śpiewaliśmy hymn, ludzie płakali.
– Potem po podpisaniu naszego porozumienia, kierowcy włączyli klaksony i staliśmy dość długo czekając aż skończą. "
   We wrześniu 1980 r. organizował wolne związki zawodowe, został przewodniczącym komisji zakładowej "S" w MPK. Uczestniczył w organizacji akcji protestacyjnych w latach 1980-81, w tym "marszu głodowego" zorganizowanego 30 lipca 1981 r. w Łodzi.
   13 grudnia 1981 r. po wprowadzeniu stanu wojennego, działając zgodnie z uchwałą Zarządu Regionu objeżdżał kolejne zajezdnie i próbował zorganizować strajk w MPK. Przed atakiem sił policyjnych dotarł zarekwirowanym autobusem MPK do siedziby MKZ-u i proponował członkom zarządu przewiezienie ludzi i sprzętu do zajezdni na Tramwajową. Była ona wytypowana wcześniej na siedzibę kierownictwa strajku regionu w przypadku wprowadzenia stanu wyjątkowego. Za podjęte działania został aresztowany i skazany przez sąd wojskowy na trzy lata więzienia i pokrycie kosztów zarekwirowania autobusu. Uczestniczył w więziennych głodówkach (najdłuższa 28 dni) trwających łącznie 63 dni. Wymusiły one na kierownictwu więzienia w Hrubieszowie traktowanie uwięzionych działaczy związkowych jako więźniów politycznych.
   Po wyjściu z więzienia na mocy amnestii w sierpniu '83 r. musiał przez trzy tygodnie codziennie meldować się w komendzie milicji na Lipowej, gdzie funkcjonariusz SB nakłaniała go wielokrotnie do wyjazdu z kraju, szantażując represjami. Odmawiano mu przyjęcia do pracy. Jego żonę przesunięto na gorzej płatne stanowisko pracy w Artechu za prowadzenie kolportażu i zbieranie składek związkowych. Szykanowano również jego córkę w szkole. Stałą pracę podjął od stycznia 1984 r. w pracowni metaloplastyki założonej przez Jana Dębowskiego i Ryszarda Szczepaniaka.
   Włączył się w działalność Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy kościołach oo. Jezuitów i oo. Salezjanów. Kontynuował działalność związkową, organizował dodruki m.in. Tygodnika Mazowsze i Solidarności Walczącej - wydawanej we Wrocławiu. Dostarczał niezależne wydawnictwa osobom z Duszpasterstwa Ludzi Pracy oraz zakładowym strukturom kolportażu. Współpracował z Andrzejem Słowikiem, Jerzym Kropiwnickim i Grzegorzem Palką.
   Po powrocie w połowie 1989 roku do MPK został wybrany ponownie przewodniczącym komisji zakładowej "S", włączył się aktywnie do działalności związkowej i politycznej w regionie. Uczestniczył m.in. w zakładaniu Łódzkiego Porozumienia Obywatelskiego, AWS-u oraz Klubu Myśli Społeczno-Politycznej im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego. Pełnił wiele ważnych funkcji publicznych, był m.in. radnym Rady Miejskiej w Łodzi, wiceprzewodniczącym Rady Wojewódzkiej Partii "Centrum". Był delegatem regionu na wszystkie zjazdy krajowe NSZZ "S" i członkiem zjazdowej komisji statutowej.
Więcej można przeczytać w:
Opozycja i opór społeczny w Łodzi 1956-1981, wyd. IPN, Warszawa 2003
W. Domagalski, Kartki Trautmana, AON Łódź 2005
W. Domagalski, Między przystankami, AON Łódź 2006
Kronika miasta Łodzi, nr 4/2005, nr 4/2006.