Władysław Barański
   Uczestnik ROPCiO i współpracownik KSS KOR
   Urodził się w roku 1922 w Blednie na Kielecczyźnie. W czasie wojny był żołnierzem Armii Krajowej, zaś po wojnie członkiem Polskiego Stronnictwa Ludowego kierowanego przez Stanisława Mikołajczyka. W roku 1947 po sfałszowanych przez władzę komunistyczną wyborach w ramach akcji represyjnej wobec działaczy PSL-u był aresztowany i przesłuchiwany.
   W okresie PRL-u był nauczycielem fizyki i łaciny w szkołach średnich, co łączyło się z wieloma zawodowymi represjami w związku z jego przekonaniami politycznymi.
   W roku 1977 został uczestnikiem Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela. 12 listopada 1978 r. po niedzielnej mszy z okazji rocznicy odzyskania niepodległości wraz z Markiem Chwalewskim złożył w kruchcie łódzkiej Katedry wieniec z szarfą "Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela", wkrótce usunięty przez ubranych po cywilnemu funkcjonariuszy MSW. Publikował swoje artykuły zarówno w ROPCiO-wskiej "Opinii", jak i w związanym ze środowiskiem KOR-u "Robotniku".
   Po Sierpniu '80 współpracował z utworzonym przez łódzkie środowisko KOR-u niezależnym pismem "Solidarność z Gdańskiem", pisząc krótkie felietony o tematyce bieżącej i historycznej. Od lutego 1981 r. wraz z Andrzejem Ostoją-Owsianym przewodził łódzkiemu Społecznemu Komitetowi Pamięci Józefa Piłsudskiego, doprowadzając w dniu 15 listopada 1981 r. do wmurowania tablicy przy ul Wschodniej 19 w Łodzi, gdzie na przełomie lat 1899-1900 Józef Piłsudski redagował i drukował pismo PPS – "Robotnik". Po wprowadzeniu stanu wojennego tablica stała się jednym z ważnych miejsc narodowej pamięci dla łodzian demonstrujących przeciwko władzy komunistycznej.
   13 grudnia 1981 roku został internowany i do 18 maja 1982 r. przebywał w więzieniach; najpierw w Łęczycy, potem w Darłówku. Po wyjściu na wolność został stałym współpracownikiem "Biuletynu Łódzkiego", pisząc teksty, których znakiem firmowym była celna anegdota. W drugiej połowie lat 80. miał również stałą felietonową rubrykę w "Biuletynie Łódzkim" – zatytułowaną "Nad Łódką i Bałutką", w której wskazywał niedorzeczności systemu komunistycznego. Współpracował też z Duszpasterstwem Ludzi Pracy przy kościele św. Teresy w Łodzi.
   W roku 1987 założył Kluby Polityczne "Oleandry", pielęgnujące tradycje piłsudczykowskie. Organem Klubów było redagowane przez niego w latach 1987-1990 pismo "Zew".
   Po roku 1989 wydawał czasopismo "Rozmaryn Legionowy", pisał też artykuły do warszawskiej "Oświaty i Woli" – pisma "Solidarności" nauczycielskiej. Był współzałożycielem dyrektorem I Społecznego Liceum im Richarda Tise'a w Łodzi. Jest pasjonatem dzieła Józefa Piłsudskiego i autorem wielu inicjatyw społecznych mających na celu uwiecznienie pamięci Marszałka. Współpracuje też z młodzieżą harcerską w opiece nad cmentarzami poległych żołnierzy Legionów na Ukrainie.
Więcej można przeczytać w :
 – Domagalski Włodzimierz, Biuletyn Łódzki, Wydawnictwo Inicjał 3, Łódź 2006
 – Golicka-Jabłońska Małgorzata, Ojciec Stefan SJ, Biblioteka Tygla Kultury, 2006
 – Opozycja i opór społeczny w Łodzi 1956-1981, pod redakcją Krzysztofa Lesiakowskiego, IPN, Warszawa 2003
 – Waligóra Grzegorz, ROPCiO, IPN, Warszawa 2006.