Witold Sułkowski  
ur. w 1943 r. w Warszawie, zm. W 2003 w Łodzi, dziennikarz radiowy, publicysta, pisarz.
Brał aktywny udział w proteście i strajku na Uniwersytecie Łodzkim (polonistyka) w marcu 1968, a następnie - poprzez kolegę szkolnego Stefana Niesiołowskiego - w tajnej organizacji "Ruch" (wciągnął siostrę, Ewę i Jacka Bierezina). Po ponad siedmiu miesiącach aresztu (od sierpnia 1970) i śledztwa w sprawie Ruchu", zwolniony z pracy.
Członek zespołu teatru studenckiego "Studio Prób", założonego w 1971 r. przez Pawła Nowickiego, rozwiązanego w 74 decyzją władz SZSP.
Niedługo potem podjął współpracę ze środowiskiem opozycji warszawskiej m.in. jako sygnatariusz i zbierający podpisy w akcjach: petycyjnej w sprawie braci Kowalczyków i protestacyjnej w sprawie zmian w Konstytucji. Podpisywał wiele apeli i listów do władz PRL i administracji. Więź z opozycją z całej Polski pozwoliło mu nawiązać karne przeszkolenie wojskowe latem 1976 r. (przed podwyżkami).
Współpracownik KOR i KSS "KOR", sygnatariusz uchwalonej 18 września 77 r. Deklaracji Ruchu Demokratycznego, jesienią 77 r. założył wraz z Jackiem Bierezinem i Tomaszem Filipczakiem "Puls - nieregularny kwartalnik literacki". Całą redakcję (z wyjątkiem Walednowskiego, który wyemigrował do USA) internowano 13.XII 81 r.
Oprócz "Szkoły Zdobywców", tomu wydanego pod własnym nazwiskiem w 1976 r. w Instytucie Literackim w Paryżu, napisał dla "Pulsu" kilka rozdziałów powieści "Dysiek" i esejów o absurdach PRL oraz artykułów programowych i polemicznych.
W mieszkaniu przy Uniwersyteckiej 42/44 m.55 prowadził wraz z żoną "dom otwarty". Był współzałożycielem łódzkiego Niezależnego Klubu Dyskusyjnego zdelagalizowanego przez Urząd Miasta. Brał udział w spotkaniach warszawskiego Salonu Walendowskich, także jako autor, oraz w imprezach artystycznych Zdzisława Jaskuły i Sławy Lisieckiej, swoich najbliższych przyjaciół.
Członek Zarządu NSZZ "Solidarność" Regionu Ziemia Łódzka, , przewodniczący Regionalnej Komisji Kultury. Wraz z Tomaszem Filipczakiem i Wojciechem Słodkowskim redagował "Solidarność z Gdańskiem", poczytne pismo niezależne (także od władz Regionu). Wciągnął do współpracy sąsiadów z Uniwersyteckiej - Władysławę i Klemensa Zbrońskich. Zdaniem SB miał wpływ - poprzez Piotra Bikonta i Adama Sobolewskiego - na poczynania NZS, jako "jeden z najaktywniejszych działaczy 'graczy' na terenie Łodzi" (mat. IPN).
Inwigilowany, zatrzymywany (także w Warszawie wraz z żoną). Po jednej z rewizji domowych (podczas jego pobytu w areszcie) zmarł na serce ojciec. Na pogrzeb wypuszczono jedynie męża siostry, Jacka Bierezina. W czasie śledztwa straszony na różne sposoby. Bardzo prawdopodobny podsłuch telefoniczny.
Internowany 13. XII 81 w Łęczycy i Łowiczu, skąd zwolniony opuścił wraz rodziną Polskę jesienią 82 r. W USA brał udział w licznych akcjach środowiska "solidarnościowego". Do końca życia pracował w radiostacji Głos Ameryki, po zlikwidowaniu sekcji polskiej - w sekcji rosyjskiej. W USA należał do Partii Republikańskiej. Zmarł nagle podczas urlopu w Polsce.
Źródła: ankieta (esb), J.J.Lipski "KOR", "Dokumenty KOR i KSS KOR'", "Opozycja w PRL" (słownik biograficzny KARTY), "mat. IPN ("Studenci '81" W. Domagalskiego).