Andrzej Woźnicki
   Działacz ROPCiO i Amnesty International
   Urodził się w roku 1941 w Warszawie. Absolwent chemii i fizyki Uniwersytetu Łódzkiego. Działając w latach 60. w Duszpasterstwie Akademickim, prowadzonym przez ojca jezuitę Huberta Czumę, nawiązał znajomość z Andrzejem i Benedyktem Czumami. Dzięki nim w maju 1970 r. wstąpił do tajnej organizacji antykomunistycznej, nazwanej potem dla celów procesowych przez SB "Ruchem". Wraz z Benedyktem Czumą, Markiem Niesiołowskim, Jackiem Bartkowiakiem, Elżbietą Nagrodzką i Janem Kapuścińskim przygotowywał akcję "Poronin", mającą na celu wysadzenie pomnika Lenina w Poroninie w czasie planowanych tam oficjalnych uroczystości z okazji !00. rocznicy urodzin "wodza rewolucji". Wysadzenie jednak udaremniła SB, zaś Andrzej Woźnicki został wraz z innymi działaczami "Ruchu" aresztowany, a następnie skazany na 10 miesięcy więzienia.
   W dniu 26 maja 1977 r. został sygnatariuszem deklaracji założycielskiej ROPCiO, któremu ton nadawali dawni działacze "Ruchu" – bracia Czumowie, Marek Niesiołowski, Emil Morgiewicz, Marian Gołębiewski. Brał udział we wszystkich ogólnopolskich spotkaniach ROPCiO.
   We wrześniu i październiku 1977 r. jako działacz Amnesty International wraz z Emilem Morgiewiczem, Zbigniewem Sekulskim i Adamem Wojciechowskim zbierał podpisy w intencji uwolnienia wszystkich uwięzionych za przekonania. Akcję podpisywania petycji zorganizowano w Ogrodzie Saskim i Łazienkach w Warszawie, na terenie osiedla akademickiego UMCS w Lublinie i przy ul. Piotrkowskiej w Łodzi.
   Podczas konfliktu między Andrzejem Czumą a Leszkiem Moczulskim wewnątrz redakcji pisma "Opinia" w 1978 r. stanął po stronie A. Czumy, a potem wszedł w skład rady konsultacyjnej tego pisma.
   W sierpniu 1978 roku z inicjatywy Andrzeja Woźnickiego, przy współpracy Kazimierza Świtonia, Romana Kościska i Jana Zapalnika, ukazał się pierwszy numer "Ruchu Związkowego" z podtytułem "Pismo poświęcone odrodzeniu wolnego ruchu związkowego w Polsce". Trzy numery wydrukowano techniką powielaczową w nakładzie do tysiąca egzemplarzy, czwarty – ostatni w roku 1978 został wydany techniką offsetową przez Wydawnictwo im. Konstytucji 3 Maja w nakładzie kilku tys. egzemplarzy. Był to czas owocnej współpracy Andrzeja Woźnickiego z Kazimierzem Świtoniem, założycielem Wolnych Związków Zawodowych w Katowicach.
   2 marca 1978 r. razem z Józefem Michałem Janowskim i Adamem Wojciechowskim przed dworcem głównym PKP w Katowicach kolportował ulotki w obronie więzionego Kazimierza Świtania, fałszywie oskarżonego "o pobicie czterech funkcjonariuszy MO". Za udział w akcji został zatrzymany na 24 godziny.
   W kwietniu 1979 r. represyjnie zwolniono go z pracy w Zakładach Naprawczych Sprzętu Medycznego.
   Po Sierpniu '80 został doradcą Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ "S" Ziemi Łódzkiej, następnie redagował wraz z Małgorzatą Bartyzel, Benedyktem Czumą i Stefanem Niesiołowskim oficjalny organ regionu tygodnik "Solidarność Ziemi Łódzkiej".
   13 grudnia 1981 r. internowano go najpierw w Łęczycy, potem w Łowiczu. Zwolniony został 6 kwietnia 1982 r.
   W roku 1988 włączył się w reaktywowanie NSZZ "S", organizując komisję zakładową przy Akademii Medycznej w Łodzi.
   W roku 1990 został redaktorem tygodnika "Solidarność Ziemi Łódzkiej". W latach 1997-2001 był posłem na Sejm RP z listy AWS.
Więcej można przeczytać w:
- Opozycja i opór społeczny w Łodzi 1956-1981, pod red. Krzysztofa Lesiakowskiego, IPN, Warszawa 2003
- Grzegorz Waligóra, ROPCiO, IPN, Warszawa 2006
- Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956-89, Tom 1, Ośrodek Karta, Warszawa 2000
- Droga do niepodległości. Solidarność 1980-2005, Oficyna Wydawnicza Volumen, Warszawa 2005.