Włodzimierz Gromiec  
   Historyk filozofii, nauczyciel akademicki
   Urodzony w 1937 r. w Bogucinie/k. Olkusza.
   Uczeń Bronisława Baczki i Leszka Kołakowskiego; ukończył studia filozoficzne na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1961 r. związany z Łodzią - na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Łódzkiego pracował do roku 2002.
   Poprzez zajęcia z historii filozofii kształtował poglądy studentów Uniwersytetu, a także przez czas jakiś Akademii Medycznej. W okresie Marca 68, dał się poznać jako osoba niekoniunkturalna, czym zdobywał zaufanie słuchaczy. W latach 70. przychodzili na jego zajęcia również studenci z innych wydziałów i uczelni; dyskusje przenosiły się do mieszkania Gromców.
   To wszystko, a także kontakty z warszawskim środowiskiem dysydenckim spowodowały początkowo ostrzeżenia przed „niewłaściwymi znajomościami”, a potem publiczne oskarżenie o „szkodliwy wpływ na młodzież” i prowadzenie „nielegalnej działalności politycznej”. Po podpisaniu przez W. G. listu do Sejmu w obronie robotników Radomia i Ursusa, został wyrzucony z pracy w katedrze filozofii w 1977 r. Byli studenci i młodsi koledzy z UŁ zaprotestowali przeciw temu w liście do rektora.
   Od początku współpracował z KOR-em, często pełniąc funkcję łącznika z Warszawą, wspierając osoby pokrzywdzone przez milicję i kolportując niezależne wydawnictwa.
   W latach 70. systematycznie szykanowany przez UB, stale inwigilowany, podsłuchiwany, prześladowany anonimowymi listami i telefonami. Wezwany na komendę MO po aferze z próbą wysadzenia pomnika Lenina w Poroninie, odmówił jakiegokolwiek składania zeznań.
   Po 4 latach bezrobocia, przywrócony do pracy na Uniwersytecie Łódzkim w 1981 r., na mocy Porozumień Sierpniowych.
   Internowany w stanie wojennym od 13 XII 1981 do 4 X 1982 r. w zakładach karnych Łęczycy, Łowicza, Kwidzyna. Spotkał tam wielu swoich byłych i aktualnych studentów. Do pracy powrócił wiosną 1983.
   W latach 80. współpracował z Ojcem Stefanem Miecznikowskim w ośrodku duszpasterskim O.O. Jezuitów, współorganizując i często prowadząc środowe spotkania z wybitnymi postaciami nauki czy polityki. Do wygłaszania prelekcji na podobnych spotkaniach bywał sam zapraszany poza Łódź (np. do Piotrkowa Trybunalskiego czy Bełchatowa). Prowadził także wykłady dla młodzieży, m.in. na letnich obozach organizowanych przez jezuitów.
   Opublikowane w Tyglu Kultury, w XX rocznicę stanu wojennego, wspomnienia i refleksje stanowią fragment większej całości pt. „Pamięć”, której egzemplarz znajduje się w zbiorach Biblioteki Narodowej w Warszawie.
   Od jesieni 2002 na emeryturze. Zmarł w 2007 r.
Źródła: ankieta (bs), J.J.Lipski "KOR", "Dokumenty KOR i KSS ,KOR'", R.Kowalczyk "Studenci '81", M.Golicka-Jabłońska "Ojciec Stefan SJ"