Andrzej Borucki  
(1931- 2003), dr socjologii - wicedyrektor Instytutu Socjologii Uniwersytetu Łódzkiego (1976-88).
Jeden z najbliższych współpracowników prof. Jana Lutyńskiego. Członek "Solidarności".
Taternik - członek Klubu Wysokogórskiego.
Sympatyk niezależnej myśli i walki o autonomię uczelni. Opiekun i przyjaciel młodzieży akademickiej. W trudnych latach 1967-1970 jako rzecznik studentów Wydziału Ekonomiczno-Socjologicznego UŁ reprezentował ich interesy w Uczelnianej Komisji Dyscyplinarnej.
W Marcu 68' bronił uczestników strajku studenckiego przed relegowaniem z uczelni.
Po wydarzeniach marcowych nachodzony przez oficera SB (kapitan Zdanowicz) i namawiany do współpracy.
W latach 70. i 80. interesował się, przechowywał i rozprowadzał wydawnictwa bezdebitowe.
Uczestnik strajku studentów 1981. Podczas strajku pełnił dyżury pracownicze, dyskutował z młodzieżą o postulatach strajkowych i możliwościach negocjacyjnych.
W stanie wojennym i później (do 1986) pomagał internowanym, uwięzionym i poszukiwanym przez SB (Barbara Śreniowska). Odbywał wielogodzinne podróże, wożąc rodziny i adwokatów do Ośrodków internowania i Zakladów Karnych (Gołdap, Braniewo, Łęczyca). Wypożyczał swój samochód do podobnych celów. W akcji pomocy współpracował z żoną Bożeną.
Inwigilowany, przesłuchiwany, straszony pobiciem.
Źródła: wywiad (bsz)