Benedykt Czuma
   Działacz ROPCiO
   Urodził się w roku 1941 w Niepołomicach. Ukończył Wydział Mechaniki Precyzyjnej na Politechnice Warszawskiej.
   W roku 1965 zaangażował się w działalność opozycyjną zakładając wraz z bratem – Andrzejem Czumą, Stefanem Niesiołowskim, i Emilem Morgiewiczem tajną organizację niepodległościową, której podczas śledztwa SB nadała nazwę "Ruch" dla celów procesowych. W imieniu tej organizacji w roku 1970 nawiązał we Włoszech kontakt z przewodniczącym emigracyjnego Stronnictwa Pracy Karolem Popielem, uzyskując zapewnienie wszechstronnej pomocy materialnej na potrzeby działalności organizacji.
   W czerwcu 1970 r. został aresztowany i po kilkunastu miesiącach śledztwa skazany na sześć lat więzienia, m.in. za rzekome dążenie do obalenia ustroju drogą przemocy. Opuścił więzienie we wrześniu 1974 r. na mocy amnestii. Za uwolnieniem Benedykta i Andrzeja Czumów opowiedzieli się m.in. prymas Stefan Wyszyński i kardynał Karol Wojtyła.
   W marcu 1977 r. włączył się w działalność powstałego wówczas Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela /ROPCiO/. W swoim mieszkaniu przy ul. Konstytucyjnej w Łodzi utworzył jawny punkt konsultacyjno-informacyjny ROPCiO. Od maja 1978 r. wchodził w skład rady konsultacyjnej przy redakcji pisma ROPCiO – "Opinia". Od stycznia 1979 r. był członkiem Rady Sygnatariuszy
ROPCiO – ciała kierowniczego tej organizacji.
   Po Sierpniu '80 został doradcą Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ "Solidarność" Ziemia Łódzka. Wraz ze Stefanem Niesiołowskim i Andrzejem Woźnickim (przyjaciółmi z organizacji Ruch) oraz Małgorzatą Bartyzel współredagował tygodnik "Solidarność Ziemi Łódzkiej" – oficjalny organ prasowy Zarządu Regionalnego.
   13 grudnia 1981 r. został internowany w Łęczycy, a potem w Łowiczu. Zwolniono go 13 lipca 1982 r. z przyczyn zdrowotnych. Prowadził działalność konspiracyjną jako przewodniczący Tajnej Komisji Zakładowej NSZZ "S" w Zakładzie Doświadczalnym Techniki Medycznej, utrzymując kontakty z Tajnym Zarządem "Solidarności" Regionu Ziemi Łódzkiej. W drugiej połowie lat '80. zaangażował się w odbudowę jawnych struktur NSZZ "S".
   Na działalność patriotyczną Benedykta Czumy i jego trzech braci: Andrzeja, ojca jezuity Huberta i Łukasza niewątpliwie wpłynęła tradycja rodzinna. Jak przedstawił w swojej ocenie dyrektor II Wydziału Urzędu ds. Wyznań tow. Aleksander Marker do lektorów KC PZPR w lutym 1980 r.: "Nie było już od wielu lat w Polsce żadnej zorganizowanej działalności antysocjalistycznej, w której by nie partycypowała rodzina Czumów, rodzina obrońcy Warszawy z 1939 r. Dzisiaj mamy Czumów we wszystkich akcjach ugrupowań antysocjalistycznych".
   W latach 90. Benedykt Czuma był dziekanem Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, Przymierza Prawicy i Platformy Obywatelskiej.
Więcej można przeczytać w:
- Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956-89. Tom 1. wyd. Ośrodek Karta, Warszawa 2000
- Małgorzata Golicka-Jabłońska, Ojciec Stefan SJ, Biblioteka Tygla Kultury, 2006
- Opozycja i opór społeczny w Łodzi 1956-1981, IPN, Warszawa 2003
- Andrzej Paczkowski, Wojna polsko-jaruzelska, Prószyński i S-ka, Warszawa 2006
- Włodzimierz Domagalski, Kartki Trautmana, MPK Łódź sp. z o.o., Łódź 2005
- Grzegorz Waligóra, ROPCiO, IPN, Warszawa 2006.