Janusz Dunin-Horkawicz  
ur. w 1931 w Wilnie; dr hab. filologii polskiej, ojciec Kingi. Udostępniał mieszkanie na drukowanie niezależnych publikacji i ulotek (drukowała jego córka, Kinga).
Zdobywał i zbierał nielegalną literaturę (wydawnictwa Instytutu Literackiego w Paryżu, "Kultura" paryska, wydawnictwa londyńskie) dla Biblioteki UŁ, by móc ją udostępniać w miarę możliwości. książki te ukrywał w magazynach, między woluminami. Wspomagał KOR finansowo (składki na ręce Wacława Zawadzkiego).
W okresie legalnej "Solidarności" wspierał powstanie "Solidarności" bibliotekarzy: m.in. na zjeździe w Szczecinie był jej delegatem z Łodzi.
W stanie wojennym internowano jego córkę, zięcia i żonę, a półrocznego wnuka zabrano do Izby Dziecka (gdzie go dopiero po jakiś czasie odnalazł) .
Brał udział i zabierał głos w sprawach mniejszości narodowych na "spotkaniach środowych" w ośrodku przy Duszpasterstwie Środowisk Twórczych ojca Stefana Miecznikowskiego.
Jego artykuły i książki bywały zatrzymywane przez cenzurę (m.in. "Jak szanować Litwę. Nurty wileńskiego myślenia (ostatecznie wyszła w Zeszytach Historycznych (z.28) Instytutu Literackiego).
Był założycielem Towarzystwa Przyjaciół Wilna i Ziemi Wileńskiej. Wkrótce wycofał się - pod koniec stanu wojennego. Przy poparciu rektora U.Ł. (prof. Wojtczaka) próbował legalnie wpłynąć na władzę, by nie zatrzymywała książek na granicy.
Doświadczył rewizji mieszkania i konfiskaty książek i bibuły w 1980r., kiedy jego córka, Kinga, drukowała tam nielegalne pozycje.
Od 1957r. do lat 80. był kilkakrotnie przesłuchiwany. W okresie, gdy drukowano w domu bibułę, przeprowadzano też rewizje połączone z konfiskatą książek. W 1982 r. spotkał się z odmową paszportu, a z dowodów osobistych jego i żony, Cecylii, skasowano pieczątki zezwalające na wyjazd do KDL-ów.
Źródła: ankieta (dt), M.Golicka-Jabłońska "Ojciec Stefan SJ", inf. wł.