Jacek Bierezin  
ur. w 1947 r. w Łodzi, zm. w 1993 r. w Paryżu, poeta, pisarz. Autor "Lekcji liryki" ((Wyd. Łódzkie 1972), "Wam", "Tyle rzeczy" (Paryż 1990) i ":Linia życia" (wyd. pośmiertne) 1999).
Aktywista wydarzeń Marca 68 na Uniwersytecie Łódzkim (polonistyka); w latach 70-71 aresztowanie, śledztwo, 3-miesięczny areszt i wyrok 1,5 r. w zawieszeniu w związku ze sprawą "Ruchu", do którego wstąpił wraz z żoną, Ewą i szwagrem, Witoldem Sułkowskim w 1969 r. Po wyrokach nawiązano kontakt ze środowiskiem warszawskiej opozycji, co zaowocowało akcjami: petycyjną w sprawie braci Kowalczyków i protestacyjną w sprawie zmian w Konstytucji. Sygnatariusz Listu 59 i innych listów do władz PRL i organów ścigania; od początku współpracował z KOR-em, uczestniczył w obserwacji procesów radomskich.
W 1974 r. wydał pod własnym nazwiskiem w Instytucie Literackim w Paryżu odrzucony przez cenzurę tom poetycki "Wam". Jesienią 1977 r. założył wraz z Tomaszem Filipczakiem i Witoldem Sułkowskim "Puls- nieregularny kwartalnik literacki". Do redakcji zaproszono Tadeusza Walendowskiego, a następnie Leszka Szarugę, Antoniego Pawlaka, Bartosza Pietrzaka, Janusza Andermana, a od 9 numeru J.B. wybrano redaktorem naczelnym. Adresy redaktorów podawano w każdym numerze. Wszystkich internowano 13.XII. 81 r.
Autor felietonów (m.in. "Głupstwo rządowe i głupstwo antyrządowe") we własnej rubryce "Żyła, niezależny organ Jacka Bierezina". Współzałożyciel łódzkiego Niezależnego Klubu Dyskusyjnego w październiku 77 r. Uczestnik głodówki w kościele św. Krzyża w Warszawie (październik 1979 r. - protest przeciwko procesom opozycji czechosłowackiej.
Mieszkanie Ewy i Jacka Bierezinów przy Astronautów 11 m.17 było jednym z punktów kontaktowych i miejscem spotkań redakcyjnych, towarzysko-dyskusyjnych i artystycznych. W kwietniu 1978 r. inny współpracownik KOR, Krzysztof Woźniak odkrył tam w wywietrzniku podsłuch przewodowy, co spowodowało milicyjno-esbecki "nalot" pod pretekstem włamania do pobliskiego kiosku "Ruchu" (podczas kilkugodzinnej rewizji urządzenie zabrano w sposób uniemożliwiający odnotowanie tego w protokole).
J.B. brał czynny udział w warszawskich spotkaniach u Kuroniów i Walendowskich oraz łódzkich: u Sułkowskich oraz Sławy Lisieckiej i Zdzisława Jaskuły, współpracowników "Pulsu".
Inwigilowany, wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany; kilka rewizji w kolejnych mieszkaniach, zawsze konfiskaty maszyny do pisania, notesów, maszyno- i rękopiśów. Pobicie i kolegium orzekające za opór władzy, próba zmiany kategorii "D" na "A", w rezultacie uzyskanie całkowitego zwolnienia z wojska. Dwukrotnie usuwany ze studiów (polonistyki i etnografii na U.Ł.), pozbawiony wyjazdów z Klubem Wysokogórskim nie tylko w Alpy i Himalaje, ale i w Tatry Słowackie.
Internowany w Jaworzu i Darłówku jesienią 82 r. wyjeżdża jako opiekun Anki Kowalskiej (konieczna operacja specjalistyczna) do Paryża, skąd nie wraca. Współpracuje z radiem Wolna Europa, z miesięcznikami "Kultura", "Kontakt", z wydawnictwem "Spotkania".
Źródła: ankieta (esb), J.J.Lipski "KOR", Dokumenty KOR i KSS 'KOR'", "Opozycja w PRL (słownik biograficzny KARTY), inf. wł.