Janusz Kenic
ur. w 1947r. w Łodzi, absolwent Szkoły Oficerów Pożarnictwa.
Historii Polski uczył się z trudnodostępnych książek i od duszpasterzy m.in. o.o. Huberta Czumy, Stefana Miecznikowskiego, co skłoniło go do podjęcia działalności opozycyjnej.
Od końca lat 60-ych członek nielegalnej organizacji niepodległościowej "Ruch" (aresztowany w 29 czerwca 1970 r., skazany na 1,5 roku więzienia, "odsiedział" 9 mies.). Od 1977 członek ROPCiO. Udział w redagowaniu, wytwarzaniu i kolportażu ulotek, w tym biuletynu i innych pism ROPCiO, a także "bibuły" "korowskiej" (od Śreniowskiego i Filipczaka). Udział w demonstracjach (rocznice) i manifestacjach (głównie w stanie wojennym), w organizowaniu pomocy więzionym i pozbawionym środków do życia. Udział w spotkaniach samokształceniowych (TKN, NKD, inne spotkania, np. u Sułkowskich).
Współorganizator "S" w miejscu pracy ("ELTA"), członek Prezydium NSZZ "Solidarność" Regionu Ziemi Łódzkiej. Ukrywając się w stanie wojennym przewodniczył strukturze podziemnej: Tajny Tymczasowy Zarząd Regionu Z.Ł.
Po rozpowszechnianym przez SB pomówieniu o współpracę agenturalną, wycofał się z tej działalności. Dokumenty IPN nie potwierdziły tego oskarżenia i przyznały J.K. status "Pokrzywdzonego".
Chcąc uniemożliwić stosowanie niekontrolowanych nacisków SB, W grudniu roku 1982 ojciec Miecznikowski ogłosił publicznie wyjście J.K. z podziemia, by chronić go przed niejawnymi naciskami SB. Po tym J.K. nie mógł znaleźć pracy, nawet fizycznej (ostatecznie zatrudniono go przy budowie kościoła na Retkini). Przed rokiem 80 - oprócz więzienia - prześladowany rewizjami, konfiskatami (książki, maszyna, notatki), pogróżkami pod adresem dzieci. Przed podwyżkami 1976r. wezwany na karne przeszkolenie wojskowe; wielokrotna odmowa paszportu i przepustki do KDL.
Jesienią 1983 zdecydował się z rodziną na wyemigrowanie do Szwecji, gdzie - przez związki zawodowe LO - organizował pomoc dla kraju i przerzuty sprzętu poligraficznego i papieru. Tam też zetknął się z Emilem Morgiewiczem. Wstąpił do Chrześcijańskiej Służby Wyzwolenia Narodów ks. Blachnickiego.
W Polsce zetknął się z całą opozycją "ropciowską" i niemal całą - "korowską". Ściślej współpracował z braćmi Czumami, Niesiołowskimi, Andrzejem Woźnickim; w st. wojennym - z Władysławem Boguckim, Kazimierzem Bednarskim, Ryszardem Wojciechowskim.
Obecnie prowadzi własną działalność gospodarczą.
Źródła: ankieta (esb), IPN, "Opozycja w PRL" (słownik biograficzny KARTY), W.Domagalski:"Kartki Trautmana"