Jan Lutyński  
Łódź
Żołnierz AK, od 1942 w partyzantce (wileńszczyzna). Po szturmie na Ostrą Bramę (1944) i odmowie złożenia przysięgi na wierność Armii Czerwonej - więzień sowieckiego łagru (1944 - 1946). Od 1957 r członek Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Socjologicznego. Po Marcu 1968 bronił represjonowanych studentów (m.in. J.Śreniowskiego). Od 1980 r członek "Solidarności". W czasie strajku studentów Łodzi (1981) doradca Komitetu Strajkowego. Negocjator podczas rozmów studentów z władzami uczelni oraz podczas rozmów z przedstawicielami rządu w Warszawie.Bliskie kontakty z Markiem Edelmanem i przywódcami łódzkiej "S" (Jerzym Kropiwnickim, Andrzejem Słowikiem - dyskusje, doradztwo). Zorganizował i prowadził (1980-1988 - spotkania we własnym mieszkaniu, czasem siedzibie IFiS PAN) dwa niezależne, interdyscyplinarne seminaria o tematyce społecznej (np. fenomen "Solidarności", realny socjalizm ): a) dla opozycyjnego środowiska naukowego i zainteresowanych problematyką działaczy (bywał Marek Edelman i Jacek Kuroń). b) seminarium skupiające profesorów różnych specjalności - analizy, ekspertyzy (powiązania z DiP). Zorganizował badania socjologiczne nad strajkiem studentów Łodzi (opracowanie wydane przez PTS w 1988). Wykładowca Uniwersytetu Trzeciego Wieku i wszechnicy w kościele oo. Jezuitów. W latach 1983-1986 członek Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa, skupiającej niezależną profesurę. Autor listu otwartego do władz w sprawie cenzury. W stanie wojennym inwigilowany, nachodzony w mieszkaniu przez oficerów SB (major, pułkownik) - rozmowy ostrzegawcze. Zakaz wydania książki. Zakaz wyjazdów za granicę. Zmarł 1988 w Łodzi.
Wersja do druku