Władysław Barański
Łódź
Autor tekstów i redaktor, wydawca i kolporter prasy niezależnej. Wydawał pismo "Zew" i kolportował je w środowiskach piłsudczykowskich całej Polski. Po wprowadzeniu stanu wojennego współpracownik "Biuletynu Łódzkiego", w którym miał własną rubrykę pt. "Nad Łódką i Bałutką". Publikował również w "Robotniku" i w "Opinii". W r. 1981 założył i był pierwszym prezesem Społecznego Komitetu Pamięci Józefa Piłsudskiego. Doprowadził do uroczystego odsłonięcia ufundowanej przez Komitet tablicy pamiątkowej na domu przy ul. Wschodniej 19, gdzie J. Piłsudski drukował "Robotnika". Po wyjściu z internowania pracował z Duszpasterstwem Ludzi Pracy przy kościele św. Teresy w Łodzi. W latach 1987-89 działał w założonym przez siebie klubie politycznym "Oleandry". Organizator i wykładowca tajnych szkoleń dla nauczycieli szkól średnich. W 1947 r. aresztowany i przesłuchiwany w związku z pierwszymi w powojennej Polsce wyborami do Sejmu. Za działalność patriotyczną wyrzucono go po pięciu semestrach ze studiów w Wyższej Szkole Gospodarstwa Wiejskiego. W latach 1976-89 wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany przed rocznicami patriotycznymi, inwigilowany. Internowany od 13 grudnia 1981 r. do 18 maja 1982 r. (Łęczyca i Darłówek). Współpracownik Komitetu Obrony Robotników i Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatele. Od 1989 r. wydaje czasopismo "Rozmaryn Legionowy", książki i broszury o tematyce związanej z J. Piłsudskim. Żołnierz Armii Krajowej, członek Polskiego Stronnictwa Ludowego i Związku Młodzieży Wiejskiej "Wici".
Wersja do druku