| Historyk i nauczyciel akademicki filozofii - w latach 70. przychodzili na jego zajęcia również studenci z innych wydziałów i uczelni; dyskusje przenosiły się do mieszkania Gromców. Kolporter niezależnych wydawnictw. W latach 80. współpracował z o. Stefanem Miecznikowskim w ośrodku duszpasterskim. oo. jezuitów, współorganizując i często prowadząc środowe spotkania z wybitnymi postaciami nauki czy polityki. Sam również wygłaszał prelekcje na podobnych spotkaniach poza Łodzią (np. Piotrków Trybunalski czy Bełchatów). Prowadził także wykłady dla młodzieży, m.in. na letnich obozach organizowanych przez jezuitów. (Opublikowane w "Tyglu Kultury", w XX rocznicę stanu wojennego, wspomnienia i refleksje stanowią fragment większej całości pt. "Pamięć", której egzemplarz znajduje się w zbiorach Biblioteki Narodowej w Warszawie.) Został oskarżony o "szkodliwy wpływ na młodzież" i prowadzenie "nielegalnej działalności politycznej". Był wielokrotnie sygnatariuszem petycji do władz: przeciw noweli konstytucyjnej z r. 1976, w obronie robotników Radomia i Ursusa. Pierwszy podjął się zbiórki na pomoc wyrzuconym z pracy łódzkim robotnicom "Bistony", towarzyszył represjonowanym przed sądami, kolegiami, czynnie wspierał i służył radą uczestnikom opozycji demokratycznej tak z kręgu Komitetu Obrony Robotników jak z kręgu Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela. Współpracownik KOR, często łącznik z Warszawą. W latach 70. systematycznie szykanowany przez Służbę Bezpieczeństwa, stale inwigilowany, podsłuchiwany, prześladowany anonimowymi listami i telefonami. Wezwany na komendę MO po aferze z próbą wysadzenia pomnika Lenina w Poroninie, odmówił jakiegokolwiek składania zeznań. W 1977 r. został wyrzucony z pracy w Uniwersytecie Łódzkim (przywrócony do pracy w 1981 r., na mocy Porozumień Sierpniowych). Internowany w stanie wojennym od 13 grudnia 1981 r. do 27 września 1982 r. w Łęczycy (był tu jednym z pierwszych internowanych), Łowiczu, Kwidzynie. Zmarł w 2007 r.
|
