| Udostępniał mieszkanie na druk niezależnych publikacji i ulotek (drukowała jego córka, Kinga). Gromadził nielegalną literaturę (wydawnictwa Instytutu Literackiego w Paryżu, "Kulturę" paryską, wydawnictwa londyńskie) dla Biblioteki Uniwersytetu Łódzkiego. Jego artykuły i książki bywały zatrzymywane przez cenzurę (m.in. "Jak szanować Litwę. Nurty wileńskiego myślenia" - ostatecznie wyszła w Zeszytach Historycznych Instytutu Literackiego - z. 28). Przy poparciu rektora UŁ (prof. Wojtczaka) próbował legalnie wpłynąć na władzę, by nie zatrzymywała książek na granicy. Brał udział w spotkaniach w ośrodku przy Duszpasterstwie Środowisk Twórczych o. Stefana Miecznikowskiego, zabierał głos w sprawach mniejszości narodowych. Wspomagał finansowo Komitet Obrony Robotników (składki na ręce Wacława Zawadzkiego). Od 1957 r. do lat 80. był kilkakrotnie przesłuchiwany, podczas rewizji skonfiskowano książki. W stanie wojennym internowano jego córkę, zięcia i żonę, a półrocznego wnuka zabrano do Izby Dziecka. W okresie legalnej "Solidarności" wspierał powstanie "S" bibliotekarzy: m.in. na zjeździe w Szczecinie był jej delegatem z Łodzi. Był założycielem Towarzystwa Przyjaciół Wilna i Ziemi Wileńskiej.
|
