| Eugeniusz Cieciorowski | | Łódź, Pabianice | | W stanie wojennym drukował plakaty, ulotki. W 1982 r. po raz pierwszy zwolniony z Zakładów Przemysłu Bawełnianego im. Bojowników Rewolucji 1905 r. "Pamotex" w Pabianicach (za zbiórkę pieniędzy dla internowanych). Po przywróceniu do pracy zorganizował z kolegami dwie drukarnie w suterenach domów mieszkalnych. Drukowano tam "Wolną Solidarność", "Prząśniczkę" oraz ulotki. Kolportował otrzymywane od Stanisława Jaksy książki i czasopisma II obiegu, znaczki i kalendarze (żona, Maria, przechowywała wszystkie niebezpieczne materiały w domu i na działce). Zorganizował konspiracyjną strukturę międzyzakładową, która w różny sposób szkodziła funkcjonariuszom Milicji Obywatelskiej i Służby Bezpieczeństwa, m.in. uszkadzała samochody milicyjne podczas manifestacji. Inwigilowany, zastraszany. Regularnie wzywany na przesłuchania do komend MO w Łodzi i w Pabianicach przed świętami państwowymi; nękany częstymi rewizjami. Za zorganizowanie demonstracji przed Urzędem Miasta Pabianice aresztowany (wraz z Zenonem Kuechlerem) i skazany na 3 miesiące aresztu - od października 1982 r. do stycznia 1983 r. - (wyszedł z chorobą ucha i częściowym inwalidztwem). Członek-założyciel NSZZ "Solidarność" w "Pamotexie". Członek Walnego Zgromadzenia Delegatów NSZZ "S" Ziemi Łódzkiej, wybrany na członka Komisji Rewizyjnej Regionu, działał także w Krajowej Komisji Włókna i Skóry. (13 grudnia 1981 r. uciekł przed aresztowaniem i wziął udział w poświęceniu sztandaru związkowego "Pamotexu"; opiekował się nim do 1989 r., prezentując na uroczystościach patriotycznych w Łodzi, Poznaniu, Gdańsku i Częstochowie). Współpracował z Markiem Chwalewskim, Urszula Kraską, Marianem Szostakiem, Czesławem Opieczyńskim i Sławomirem Niewiadomym. W 1979 r. jako pierwszy oddał publicznie legitymację partyjną PZPR, pociągając za sobą grupę kolegów.
| | Wersja do druku |
|
